فی البداهه

 

دل ما نهان ز دیدار یار است و تو خرقه نو اندیشی به تن ما میپوشی

یار اگر خرقه ما بدید و ندرید _ علت از بی دینی و تنگ دستی ما که نبود

 او خود همه الفاظ و صفت به من نسبت میداد

یار اگر گوشه چشم مرا میدید _ خنده به هزاران کس و ناکس میداد

ای جان از سر ما مفکن ساقی میخانه_ دل اگر باز اید سوی مسجد میرود 

رنگ بی رنگی مباش و سخن از بهر خوشحالی بنوا_ این منی که میبینی سر به جیب

مهربانی دارد

حال که سخن از رازداری قصه هایم میخانی _ پیر را گویم که گرانی به تو ارزان دارد

 بازم از خودم در گاهی از زمان( فی البداهه)

 

25 دیماه 1391

وستام گودرزی